|
FUNERAL FOG LYRICS
"Funeral Fog" (2001 Demo)
1. Barwy zmierzchu
2. Poza cierpieniem
3. Chlód mego serca
4. Brama: daimon, noc symboli
5. Epilog
1. Barwy zmierzchu
i powiadam wam raz jeszcze,
nie bud�cie ¿adnego z nich,
je�li nie potrafiliby�cie wygnaæ go z powrotem
bowiem on za� mo¿e wezwaæ co� przeciw wam, a wtedy, wasze najpotê¿niejsze sposoby
na nic siê nie zdadz¹
w swym zamku za noc¹
zbieraj¹ siê bogowie w ciemno�ci
by z ciemno�ci uk³adaæ
przeznaczenie cz³owieka
barwy ciemno�ci nie s¹ monotonne
bowiem czerñ z³a ma wiele odcieni
tyle samo, ile z³o ma imion
zemsta i ob³êd
nieoddzielni bli�niacy
narodzili siê razem i s¹ czczeni jako jedno�æ
nawet bogowie nie umiej¹
odró¿niæ braci od siebie
w swym zamku za noc¹
zbieraj¹ siê bogowie w ciemno�ci
a ciemno�æ tka z wielu cieni
2. Poza cierpieniem
moje przekleñstwo
w ciemno�ci znak utajony
przeciw �wiat³u
mrok mej duszy
moim buntem
ma kl¹twa
jeden �piew po�ród cierpienia zrodzony
ustami utkanymi z gwiazd
dajê ¿ycie
ku chwale
nocy
w szaleñstwie co cieniem zbrodni
octem bólu
mój tro krwi¹ zbrukany
zjednoczony w mroku
przyjmujê m¹ w³asn¹ koronê
ponad �wiat³em
cierpienie nocy upad³e
u stóp trzech krzy¿y p³on¹ce
wznios³y ponad wszystkich
tej nocy znów stanê siê czysty
a p³omienie obejm¹ ma cz³onki
3. Chlód mego serca
teraz, gdy ch³ód ciszy jest nagi
tchnê³a� jasnym iskry ciep³em
swym wzrokiem, który noc krystaliczn¹ zmroczy³
w�ród bezkresu p³yn¹c¹
i wiedzia³em, ¿e wskrzesi³a�
niemej mi³o�ci wieczny ogieñ
co w tê mro�n¹ porê
nocny obraz maluje
ale uczucia tego odwzajemniæ nie mog³em
tachwila przeminê³a
poch³oniêta zamieci¹
daremnie przywo³ujê spo�ród mira¿y tañcz¹cych
echo zapomnianych wzruszeñ
ten moment czasu wybrany
wpl¹tany w dzieje przepad³ bezpowrotnie
jedynie popêkane mury
-�wiadectwo przesz³o�ci
wywo³uj¹ wspomnienia
-o ch³odzie w moim sercu
4. Brama: daimon, noc symboli
noc w ³añcuchach mg³y
morze odp³ywa w ciszê
moje oczy prowadz¹ spór
o �wiat³o twoich oczu
nied³ugo bêdziemy razem, z³¹czeni
podzielimy siê zach³anno�ci¹ nocy
teraz
w tym bólu
ty pokaz drogê
bez s³ów
bez westchnieñ
od tej chwili noc bêdzie nasza
skurczone
z twarz¹ pociêt¹ b³yskawicami
cia³o me jak p³omieñ
zrasta siê z noc¹
czekam switu
5. Epilog
|
|
